brennt - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

brennen czasownik brennt, brannte, hat gebrannt palić, palić się, płonąć, gorzeć, pałać, parzyć, piec, wypalać, wypalać znak, piętnować, bot. zool. wywoływać oparzenie; sich brennen oparzyć się; eine CD brennen wypalać płytę CD; vor Liebe brennen pałać miłością; der Boden brennt ihr unter den Füßen grunt jej się pali pod nogami

brennt czasownik forma 3. osoby l.p. czasu teraźniejszego czasownika brennen

anbrennen czasownik brennt an, brannte an, hat angebrannt zapalać, przypalać; (ist angebrannt) zapalać się, zajmować się, przypalać się

abbrennen czasownik brennt ab, brannte ab, hat abgebrannt wypalać, spalać, odpalać (fajerwerki); (ist abgebrannt) płonąć, wypalać się

durchbrennen czasownik brennt durch, brannte durch, ist durchgebrannt przepalać się; (hat durchgebrannt) palić się, płonąć, pot. zwiewać

einbrennen czasownik brennt ein, brannte ein, hat eingebrannt wypalać (np. znak, płytę CD), gastr. zaprawiać zasmażką; sich in jemandes Gedächtnis einbrennen wryć się w czyjąś pamięć

niederbrennen czasownik brennt nieder, brannte nieder, ist niedergebrannt spalić się; (hat niedergebrannt) palić; völlig niederbrennen spłonąć doszczętnie

Kehle die (PL die Kehlen) anat. gardło, tchawica, przełyk, tech. wklęska, żłobek, wydrążenie; meine Kehle brennt piecze mnie w gardle

R E K L A M A