człowieku - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

kahlköpfig przymiotnik łysy (o człowieku)

unfertig przymiotnik niegotowy, niedojrzały (o człowieku)

erregbar przymiotnik drażliwy, pobudliwy (o człowieku)

Narziss der (PL die Narzisse) narcyz (o człowieku)

Narzisst der (PL die Narzissten) narcyz (o człowieku)

Mensch der (PL die Menschen) człowiek; er ist auch nur ein Mensch on też jest tylko człowiekiem; eine nur dem Menschen eigene Fähigkeit zdolność specyficzna dla ludzi; der moderne Mensch współczesny człowiek; ein Mensch von Fleisch und Blut człowiek z krwi i kości; von Mensch zu Mensch między nami mówiąc, w zaufaniu; der Mensch lebt nicht vom Brot allein nie samym chlebem żyje człowiek; Mensch, da hast du aber Glück gehabt! pot. człowieku, ale miałeś szczęście!; Menschen ludzie

Vieh das (nur Singular) zool. także pej. bydło (także o człowieku), bydlę, bydlak

Viech das (PL die Viecher) zool. także pej. bydło (także o człowieku), bydlę, bydlak

frieren czasownik friert, fror, hat gefroren marznąć (o człowieku); (ist gefroren) zamarzać; es friert jest mroźno; das Wasser friert woda zamarza; es friert mich marznę, zimno mi

rauchen czasownik raucht, rauchte, hat geraucht dymić, dymić się, kopcić, kurzyć, palić (o człowieku); Zigaretten rauchen palić papierosy; das Rauchen aufgeben rzucać palenie

blöcken czasownik blöckt, blöckte, hat geblöckt głośno i przeciągle beczeć (o owcy), beczeć jak owca (o człowieku)

R E K L A M A