gebrochen - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

gebrochen czasownik forma Partizip Perfekt czasownika brechen

Vergangenheit die (PL die Vergangenheiten) przeszłość, jęz. czas przeszły; in der Vergangenheit w przeszłości; die jüngste Vergangenheit niedaleka przeszłość; eine bewegte Vergangenheit haben mieć burzliwą przeszłość; sie hat mit der Vergangenheit gebrochen zerwała ze swoją przeszłością; seine politische/kriminelle Vergangenheit jego polityczna/kryminalna przeszłość

brechen czasownik bricht, brach, hat/ist gebrochen łamać, wyłamywać, przełamywać, składać (list, kartkę) / łamać się, pękać, przebijać się, przedzierać się, załamywać się, włamywać się, mutować (głos); sich (DAT) einen Arm/ein Bein brechen złamać sobie rękę/nogę; das Gesetz brechen łamać prawo; mit brechender Stimme łamiącym się głosem

R E K L A M A