bluten czasownik blutet, blutete, hat geblutet krwawić |
nachbluten czasownik blutet nach, blutete nach, hat nachgeblutet ponownie krwawić |
ausbluten czasownik blutet aus, blutete aus, ist ausgeblutet wykrwawiać się; (hat ausgeblutet) przestawać krwawić |
verbluten czasownik verblutet, verblutete, ist verblutet krwawić z ran, spływać krwią, umierać z wykrwawienia |
Zaproponuj hasło |
Podgląd propozycji |
Oceń Słownik |
Quiz - rodzajniki |
Odmiana czasowników |
Polityka prywatności i zasady korzystania
Ostatnia modyfikacja bazy wyrazów: 03-11-2024 23:56
Wesprzyj Słownik, przekaż datek autorowi!