mruczeć - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

brummen czasownik brummt, brummte, hat gebrummt mruczeć, warczeć, ryczeć, bzyczeć, buczeć, nucić, fałszować, mamrotać, bąknąć, pot. siedzieć w mamrze; vor sich (AKK) hin brummen mamrotać pod nosem; in den Bart brummen mamrotać pod nosem; der Bär brummt niedźwiedź ryczy; mir brummt der Schädel/Kopf przen. huczy mi w głowie; das Brummen der Motoren pomruk silników; eine Hummel brummt durch das Zimmer trzmiel bzyczy przez pokój; er brummte, er habe keine Lust bąknął, że nie ma ochoty; die Wirtschaft brummt pot. gospodarka przeżywa rozkwit

murmeln czasownik murmelt, murmelte, hat gemurmelt mruczeć, mamrotać; vor sich (AKK) hin murmeln bąkać; in den Bart murmeln mamrotać pod nosem

schnurren czasownik schnurrt, schnurrte, hat geschnurrt mruczeć, furczeć; eine schnurrende Katze mruczący kot

glucksen czasownik gluckst, gluckste, hat gegluckst bulgotać, mruczeć

murren czasownik murrt, murrte, hat gemurrt sarkać, szemrać, mruczeć

grunzen czasownik grunzt, grunzte, hat gegrunzt zool. chrząkać, chrumkać, pot. sapać, mruczeć, mamrotać

R E K L A M A