okrzyk - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

Aufschrei der (PL die Aufschreie) okrzyk

Ausruf der (PL die Ausrufe) okrzyk

Schlachtruf der (PL die Schlachtrufe) okrzyk bojowy, dopingujący okrzyk

Schreckensruf der (PL die Schreckensrufe) okrzyk strachu, okrzyk przerażenia

Schreckensschrei der (PL die Schreckensschreie) okrzyk strachu, okrzyk przerażenia

Kriegsruf der (PL die Kriegsrufe) okrzyk wojenny, okrzyk bojowy

Angstschrei der (PL die Angstschreie) okrzyk trwogi

Buhruf der (PL die Buhrufe) okrzyk niezadowolenia

Freudenschrei der (PL die Freudenschreie) radosny okrzyk

Jubelruf der (PL die Jubelrufe) wiwat, okrzyk radości

Kampfruf der (PL die Kampfrufe) okrzyk bojowy

Zwischenruf der (PL die Zwischenrufe) przerywający okrzyk, głośne wtrącenie się; durch Zwischenrufe unterbrochen przerywany okrzykami

brünstig przymiotnik będący w rui, iron. namiętny, lit. żarliwy; ein brünstiger Schrei okrzyk rozkoszy

Herrschaftszeit die (PL die Herrschaftszeiten) czas panowania; die Herrschaftszeit Karls des Großen czas panowania Karola Wielkiego; PL także austr. płd-niem. okrzyk oznaczający wzburzenie, zniecierpliwienie

buhen czasownik buht, buhte, hat gebuht pot. wydawać okrzyk niezadowolenia

R E K L A M A