rozbrzmiewać - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

erklingen czasownik erklingt, erklang, ist erklungen rozbrzmiewać, rozlegać się, dźwięczeć

hallen czasownik hallt, hallte, hat gehallt rozbrzmiewać, rozlegać się

widerhallen czasownik hallt wider, hallte wider, hat widergehallt odzywać się echem, rozbrzmiewać, przen. odbijać się echem

widerklingen czasownik klingt wider, klang wider, hat widergeklungen odzywać się echem, rozbrzmiewać, przen. odbijać się echem

ertönen czasownik ertönt, ertönte, ist ertönt zabrzmieć, rozbrzmiewać, rozlegać się; es ertönten die Glocken zabrzmiały dzwony

tönen czasownik tönt, tönte, hat getönt dźwięczeć, rozbrzmiewać, tonować, cieniować, koloryzować, farbować Haare włosy

erbrausen czasownik erbraust, erbrauste, ist erbraust gromko rozbrzmiewać

erschallen czasownik erschallt, erscholl/erschallte, ist erschollen/erschallt rozbrzmiewać; lautes Gelächter erscholl/erschallte głośny śmiech rozbrzmiał

gellen czasownik gellt, gellte, hat gegellt brzmieć przenikliwie, rozbrzmiewać echem, świdrować głosem; ein Pfiff gellte durch die Nacht gwizd rozległ się pośród nocy; seine Stimme gellte mir in den Ohren jego głos świdrował mi w uszach; sie schrie, dass das ganze Haus gellte jej krzyk rozbrzmiewał w całym domu

schallen czasownik schallt, schallte/scholl, hat geschallt dźwięczeć, brzmieć, rozbrzmiewać

R E K L A M A