wynikać - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

erfolgen czasownik erfolgt, erfolgte, ist erfolgt wynikać, następować

ergeben czasownik ergibt, ergab, hat ergeben dawać w rezultacie; die Forschung hat ergeben badanie wykazało; sich ergeben poddawać się, oddawać się, wynikać

hervorgehen czasownik geht hervor, ging hervor, ist hervorgegangen wywodzić się, wynikać

resultieren czasownik resultiert, resultierte, hat resultiert wynikać aus etwas z czegoś

herrühren czasownik rührt her, rührte her, hat hergerührt lit. pochodzić, wynikać

entspringen czasownik entspringt, entsprang, ist entsprungen wypływać, wynikać

erhellen czasownik erhellt, erhellte, hat/ist erhellt oświetlać, rozjaśniać, rozświetlać, przen. wyjaśniać / wynikać, okazywać się

erstehen czasownik ersteht, erstand, hat erstanden nabywać, kupować; (ist erstanden) powstawać, wynikać, rel. zmartwychwstawać

folgen czasownik folgt, folgte, ist gefolgt iść, następować, wynikać; (hat gefolgt) słuchać (kogoś); daraus folgt, dass... z tego wynika, że...; der Hund folgt mir aufs Wort pies jest mi posłuszny; jemandem folgen podążać za kimś; kannst du mir folgen? nadążasz za mną?, nie mówię zbyt szybko?; im Folgenden poniżej

herauskommen czasownik kommt heraus, kam heraus, ist herausgekommen wychodzić aus dem Haus z domu, pojawiać się, ukazywać się, pojawiać się (na rynku), wynikać; das kommt aufs Gleiche heraus pot. to na jedno wychodzi; es kam heraus, dass... okazało się, że...

R E K L A M A