załatwiać - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

besorgen czasownik besorgt, besorgte, hat besorgt starać się, troszczyć się, załatwiać

deichseln czasownik deichselt, deichselte, hat gedeichselt pot. załatwiać

hinbekommen czasownik bekommt hin, bekam hin, hat hinbekommen pot. załatwiać, robić porządek etwas z czymś

hinkriegen czasownik kriegt hin, kriegte hin, hat hingekriegt pot. załatwiać, robić porządek etwas z czymś

abtun czasownik tut ab, tat ab, hat abgetan załatwiać, zbywać, pot. zdejmować die Brille / den Hut okulary/kapelusz; damit ist es noch nicht abgetan na tym jeszcze nie koniec; etwas als Scherz abtun zbywać coś jako żart

absolvieren czasownik absolviert, absolvierte, hat absolviert kończyć (szkołę), załatwiać, rel. rozgrzeszać

beschaffen czasownik beschafft, beschaffte, hat beschafft zdobywać, załatwiać, wystarać się, postarać się; przymiotnik beschaffen sein składać się z czegoś, być zbudowanym z czegoś, być tego rodzaju; schlecht beschaffen w złym stanie; damit ist es so beschaffen rzecz ma się następująco

erledigen czasownik erledigt, erledigte, hat erledigt załatwiać, wykonywać einen Auftrag zlecenie; den Streit erledigen kończyć spór; Bedenken erledigen rozpraszać wątpliwości; das wird erledigt! pot. zrobi się!; jemanden erledigen pot. załatwić kogoś, skończyć z kimś

unterbringen czasownik bringt unter, brachte unter, hat untergebracht umieszczać, lokować, pot. załatwiać pracę, załatwiać posadę

verrichten czasownik verrichtet, verrichtete, hat verrichtet wykonywać, sprawować, załatwiać; ein Amt verrichten sprawować urząd; seinen Dienst verrichten pełnić swoją służbę; seine Notdurft verrichten załatwiać swoją potrzebę naturalną; Wunder verrichten dokonywać cudów; sein Gebet verrichten odmawiać pacierz

zuschustern czasownik schustert zu, schusterte zu, hat zugeschustert pot. załatwiać jemandem einen Posten komuś posadę, dopłacać, dokładać (pieniądze)

zuschanzen czasownik schanzt zu, schanzte zu, hat zugeschanzt pej. podsuwać, załatwiać; eine Arbeit/einen guten Posten robotę/dobrą posadę

bewerkstelligen czasownik bewerkstelligt, bewerkstelligte, hat bewerkstelligt dokonywać, uskuteczniać, załatwiać; etwas bewerkstelligen dokonywać czegoś, dopiąć czegoś

ausmachen czasownik macht aus, machte aus, hat ausgemacht stanowić, tworzyć, wynosić, umawiać, uzgadniać, załatwiać, rozpoznawać, pot. wyłączać, gasić; jemandem nichts ausmachen nie robić różnicy; das macht mir nichts aus to mi nie robi różnicy, to mi nie przeszkadza; das Licht ausmachen gasić światło

anstehen czasownik steht an, stand an, hat angestanden stać w kolejce, wahać się, czekać na załatwienie, wypadać, uchodzić; nach Brot anstehen stać po chleb; anstehen lassen odsuwać, nie załatwiać; das steht dir nicht an tego nie wypada ci robić; etwas anstehen lassen odkładać coś, zwlekać z czymś

abwickeln czasownik wickelt ab, wickelte ab, hat abgewickelt odwijać, likwidować, finalizować, załatwiać; sich abwickeln rozwijać się; ein Unternehmen abwickeln likwidować przedsiębiorstwo

abmachen czasownik macht ab, machte ab, hat abgemacht pot. odłączać, odpinać, odczepiać, zdejmować, odwiązywać, przen. uzgadniać, załatwiać etwas mit jemandem coś z kimś; wir haben abgemacht, dass... uzgodniliśmy, że...; abgemacht! zgoda!

ablehnen czasownik lehnt ab, lehnte ab, hat abgelehnt odrzucać, załatwiać odmownie, dezaprobować, prawn. oddalać, wyłączać

Eiltempo das (nur Singular) pot. ekspresowe tempo; etwas im Eiltempo erledigen załatwiać coś w ekspresowym tempie

Notdurft die (nur Singular) potrzeba fizjologiczna, potrzeby bytowe; seine Notdurft verrichten załatwiać się

Erlaubnis die (PL die Erlaubnisse) pozwolenie, zezwolenie; jemandem die Erlaubnis zu etwas erteilen/verweigern udzielać/odmawiać komuś pozwolenia; um Erlaubnis bitten prosić o pozwolenie; eine Erlaubnis einholen załatwiać pozwolenie; mit Ihrer Erlaubnis za pana/pani pozwoleniem

R E K L A M A